علت تکرار قصّه موسى(ع) در قرآن کشف الأسرار و عده الأبرار

و گفته‏اند تکرار قصّه موسى و ذکر فراوان در قرآن دلیل است بر تفخیم و تعظیم کار او و بزرگ داشت قدر او، اکنون بر شمر در قرآن ذکر و نواخت او تا بدانى منزلت و مرتبت او:

میقات موسى: جاءَ مُوسى‏ لِمِیقاتِنا؛

وعده موسى:وَ واعَدْنا مُوسى‏؛

طور موسى: آنَسَ مِنْ جانِبِ الطُّورِ؛

درخت موسى: فِی الْبُقْعَهِ الْمُبارَکَهِ مِنَ الشَّجَرَهِ.

آتش موسى: إِنِّی آنَسْتُ ناراً؛

مناجات موسى:وَ قَرَّبْناهُ نَجِیًّا؛

شوق موسى: وَ عَجِلْتُ إِلَیْکَ رَبِّ لِتَرْضى‏؛

غربت موسى: وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْیَنَ‏:

قربت موسى: نادَیْناهُ مِنْ جانِبِ الطُّورِ الْأَیْمَنِ‏،

محبّت موسى‏ وَ أَلْقَیْتُ عَلَیْکَ مَحَبَّهً مِنِّی‏؛

اصطناع موسى: وَ اصْطَنَعْتُکَ لِنَفْسِی‏

مادر موسى:وَ أَوْحَیْنا إِلى‏ أُمِّ مُوسى‏؛

خواهر موسى: قالَتْ لِأُخْتِهِ قُصِّیهِ‏؛

برادر موسى:وَ أَخِی هارُونُ

‏ دایه موسى: هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلى‏ أَهْلِ بَیْتٍ یَکْفُلُونَهُ لَکُمْ‏؛

بلاء موسى‏ فَإِذا خِفْتِ عَلَیْهِ فَأَلْقِیهِ فِی الْیَمِ‏؛

دریاى موسى: أَنِ اضْرِبْ بِعَصاکَ الْبَحْرَ

عصاى موسى‏ قالَ هِیَ عَصایَ‏؛

طفولیت موسى: فَرَدَدْناهُ إِلى‏ أُمِّهِ‏؛

پرورش موسى: أَ لَمْ نُرَبِّکَ فِینا وَلِیداً

قوت و مردى موسى: بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ اسْتَوى‏،

دامادى موسى: أَنْ أُنْکِحَکَ إِحْدَى ابْنَتَیَ‏؛

مزدورى موسى: یا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ‏

نبوّت و حکمت موسى:آتَیْناهُ حُکْماً وَ عِلْماً.

این همه یاد کرد تا عالمیان بدانند خصوصیت و زلفت و قربت موسى با این همه منقبت و مرتبت در حضرت رسالت محمد عربى تا بقدم تبعیّت بیش نرسید. و ذلک‏ قوله (ص): لو کان موسى حیا لما وسعه الا اتباعى.

مصطفاى عربى از صدر دولت و منزل کرامت آن کرامت که:کنت نبیا و آدم بین الماء و الطین‏

عبارت از آنست قصد صف النّعال کرد تا میگفت: إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ‏ و موسى کلیم از مقام خود تجاوز نمود و قصد صدر دولت کرد که میگفت: أَرِنِی أَنْظُرْ إِلَیْکَ‏، لا جرم موسى را جواب این آمد که: لَنْ تَرانِی‏ و و مصطفاى را (ص) این گفتند: أَ لَمْ تَرَ إِلى‏ رَبِّکَ‏ لولاک ما خلقت الافلاک‏

عادت میان مردم چنان رفته که چون بزرگى در جایى رود و متواضع وار در صفّ النعال بنشیند، او را گویند این نه جاى تو است خیز ببالاتر نشین. چون سید خافقین قصد صف النعال کرد که: إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ‏ او را گفتند یا سیّد این نه جاى تو است، بساط بشریّت نه بارگاه قدم چون تویى بود، و الیه الاشاره بقوله: ما کانَ مُحَمَّدٌ أَبا أَحَدٍ مِنْ رِجالِکُمْ‏ سیّد گفت آرى ما آمده‏ایم تا صفّ نعال را بصدر دولت رسانیم تا چنان که از روى شریعت خاک بآب در رسانیدیم از روى حقیقت سوختگان امّت را واپس ماندگان آخر الزّمان در موقف حشر و نشر ایشان را بصدر دولت رسانیم. و الیه الاشاره بقوله (ص) نحن الآخرون السابقون.

کشف الأسرار و عده الأبرار رشید الدین میبدى سوره القصص آیه۱–۲۱