معنای فساد در قرآن کشف الأسرار و عده الأبرار

و در قرآن فساد است بمعنى هلاک چنانک گفت- لَوْ کانَ فِیهِما آلِهَهٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتا اى لهلکتا.

و فساد است بمعنى قتل-چنانک‏ گفت: أَ تَذَرُ مُوسى‏ وَ قَوْمَهُ لِیُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ‏

و فسادست بمعنى خراب چنانک گفت: إِنَّ یَأْجُوجَ وَ مَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ‏

و بمعنى سحر-إِنَّ اللَّهَ لا یُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِینَ‏

و بمعنى قحط باران‏ ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ‏،

و فساد بمعنى تضییع در خبرست-و ذلک فى‏ قوله صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم‏ «بدأ الاسلام غریبا و سیعود غریبا کما بدأ، فطوبى للغرباء، قیل یا رسول اللَّه و من الغرباء؟ قال الّذین یصلحون ما افسد الناس بعدى من سنتى.