عبادت حضرت داوود(ع) کشف الأسرار و عده الأبرار

داود (ع) شبى از شبها با خود گفت: لاعبدنّ اللَّه عباده لم یعبده احد بمثلها- امشب خداى را جل جلاله عبادتى کنم و خدمتى آرم که مثل آن در زمین هیچ کس نکرده و چنان عبادت و خدمت نیاورده.

این بگفت و بر کوه شد تا عبادت کند و تسبیح گوید، در میانه شب وحشتى بوى درآمد، اندوهى و تنگى بدل وى پیوست، رب العالمین آن ساعت کوه را فرمود تا انس دل داود را با وى بتسبیح و تهلیل مساعدت کند، چندان آواز تهلیل و نغمات تسبیح از کوه پدید آمد که آواز داود در جنب آن ناچیز گشت، داود آن ساعت با خود میگوید: کیف یسمع صوتى مع هذه الاصوات- از کجا شنوند و چون شنوند آواز و تسبیح داود در میان این آوازهاى عظیم که از کوه روان گشته و بقدرت اللَّه سنگ بى‏ جان بى‏ زبان فرا سخن آمده!

تا درین سخن بود و اندیشه، فریشته ‏اى آمد از آسمان و بازوى داود بگرفت و او را برد بدریا، فریشته پاى بر دریا زد و دریا از هم شکافته شد تا بزمین رسید که در زیر دریاست، فریشته پاى بر ان زمین زد تا شکافته گشت و بحوت رسید که زیر زمین است، و فریشته پاى بر وى زد تا صخره پیدا گشت که زیر حوت است، فریشته پاى بر ان صخره زد شکافته شد، کرمکى خرد از میان صخره بیرون آمد و کانت تنشز،

فقال له الملک: یا داود انّ ربک یسمع نشیز هذه الدوده فى هذا الموضع- اى داود خداوند شنو اى دانا از وراء هفت طبقه آسمان نشیز این کرمک که درین موضع است مى‏ شنود، آواز تو در میان آواز سنگ و کوه چون نشنود؛ تا ترا مى ‏باید گفت: کیف یسمع صوتى مع هذه الاصوات!

قوله: وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ- یقال: کان الحدید فى یده کالطین المبلول و کالعجین و الشمع و کان یسرد الدروع بیده من غیر نار و لا ضرب بحدید.مفسران گفتند.

کشف الأسرار و عده الأبرار رشید الدین میبدى سوره سبا‏‏‏ آیه ۱-۱۱