لفظ استواء در قرآن کشف الاسرار و عده الأبرار

در قرآن لفظ استواء بر پنج معنى آید:

یکى بمعنى محاذات چنان که گفت: «هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَ الَّذِینَ لا یَعْلَمُونَ»- «هَلْ یَسْتَوِی الْأَعْمى‏ وَ الْبَصِیرُ».

وجه دوم بمعنى اعتدال چنان که در وصف‏ موسى گفت: «وَ لَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ اسْتَوى‏» اى- استوى قدّه و اعتدل بحیث لا یزید علیه.

وجه سوم بمعنى وقوف چنان که کشتى نوح را گفت: «وَ اسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِیِّ» اى- وقفت.

چهارم بمعنى قصد کقوله: «ثُمَّ اسْتَوى‏ إِلَى السَّماءِ» اى- قصد و عمد.

پنجم بمعنى استقرار کقوله. «ثُمَّ اسْتَوى‏ عَلَى الْعَرْشِ»، و کقوله: «فَإِذَا اسْتَوَیْتَ» اى- استقررت. «أَنْتَ وَ مَنْ مَعَکَ عَلَى الْفُلْکِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی نَجَّانا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ» اى- الکافرین.

کشف الأسرار و عده الأبرار رشید الدین میبدى سوره المؤمنون آیه ۱۷-۵۰