چهار نفری را که حضرت عیسی (ع) زنده کرد تفسیرمجمع البیان

گفته‏اند که عیسى ۴ نفر را زنده کرد:

اول- عازر که دوست وى بود و سه روز پس از مرگش بسر قبر او رفت و گفت (بار خدایا پروردگار آسمانها و زمین تو مرا بسوى بنى اسرائیل فرستادى که آنها را بدین تو دعوت کنم و بایشان خبر دهم که مردگان را زنده خواهم کرد اینک عازر را زنده گردان.) پس عازر زنده شد و برخاست و بعداً هم صاحب فرزندى گردید.

دوم- ابن عجوز بود. عیسى جنازه او را بر دوش مردم دید که با تابوت میبرند.پس دعا کرد تا او زنده گشت و از دوش مردم بزیر آمد و لباس پوشید و بخانه برگشت و بعداً صاحب فرزند شد.

سوم- دخترى ده ساله را که یک روز پس از مردن زنده ساخت تا بخانه خود برگشت و شوهر کرد و بچه آورد.

چهارم- سام بن نوح که اسم اعظم خدا را خواند و دعا کرد و زنده شد سپس عیسى باو گفت باید بمیرى وى شرط کرد که خدا مرا از سکرات موت و رنج جانکندن در امان نگهدارد عیسى در این باره دعا کرد و دعایش مستجاب شد. کلبى گوید عیسى مردگان را ببرکت و کمک یا حى یا قیوم زنده مینمود و علت اینکه عیسى به این گونه معجزات مخصوص گردیده اینست که در زمان وى علم طب سخت پیشرفت کرده و باوج خود رسیده بود خداوند معجزه او را از جنس دانش زمان قرار داد تا بر دانشمندان غالب آید و نبوتش ثابت گردد (و چون دانشمندان ایمان آرند عوام مردم پیروى از ایشان کنند) چنان که در زمان موسى بن عمران سحر بسیار دامن گسترده و اوج گرفته بود خداوند معجزه عصا را بوى داد تا سحر آنها را باطل کند و ایشان را از آوردن نظیر آن عاجز گرداند. و علم و هنر مردم زمان پیامبر ما محمد (ص) بلاغت و فصاحت بود لذا خداوند معجزه قرآن را بایشان نمودار کرد که عجایب نظم و شگفتیهاى بیان و اسلوب آن ایشان را عاجز گرداند.

بالجمله خداوند هر پیامبرى را بر طبق علم و دانشى که بر آن خوب واقف بودندمعجزه میداد که بدانند این کار بشرى نیست و اگر در علمى که بر آنها مجهول بود معجزه میداد ممکن بود بخاطرشان بگذرد که بشر مى‏تواند نظیر آن را بیاورد ولى فعلا بدان راه ندارد.

ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن فضل بن حسن طبرسی سوره آل‏ عمران آیه۳۸–۵۸